oktober 2017
Dicht bij de Koning
Op 31 oktober viert SIRE het vijftigjarig bestaan.
Van de zes oprichters zijn er nog twee in leven, Frits Baylé en ik. Geen wonder dus dat we worden voorgesteld aan Koning Willem-Alexander, die de jarige met zijn bezoek vereert. En dat we bij hem aan tafel zitten in de waarlijk schitterende zaal van het Tropenmuseum. En vervolgens samen aan de statafel staan met een glaasje witte wijn. Het is leuk hem te ontmoeten.
Weliswaar is hij twee hoofden groter dan ik, maar hij is ook aandachtig, gevat en geestig. En niet al te formeel. We kunnen lekker lachen, samen.
En we doen dat ook.
_______________________________________________________
dKvhV
Oftewel: de Kunst van het Verleiden. Onder die noemer maakt regisseur Danny van den Besselaar, samen met een team van productiemaatschappij Big Shots, een documentaire van precies 100 minuten, ter gelegenheid van het 100 jarig bestaan van de VEA, de Vereniging van Reclamebureaus (voorheen: van Erkende Advertentiebureaus). De film gaat op 10 oktober feestelijk in premiere in het AmsterdamseTuschinski. Een mooiere plek kun je je nauwelijks voorstellen. En zo zie ik mezelf op het witte doek, vertellend hoe het allemaal in z'n werk ging. In goed gezelschap - een keur aan coryfeeen praat en laat werk zien. In elk geval voor ons heel interessant. Aan het einde van de rolprent komt het verschil met heden ten dage scherp aan het licht: versnippering, megadata, digi en het voortdurend uitvinden van het wiel door een schare jongeren, werkzaam bij bureau(tje)s met de meest wilde namen, dan wel in begerige start ups. Het is tijd voor helderheid (graag in het Nederlands en niet in (quasi) Engels).
_______________________________________________________
dKvhT
Voluit: de Kunst van het Tentoonstellen. Ooit bedacht en gestalte gegeven door Els Reijnders. Een voortvarend programma, waarbij (ongeveer een dozijn) deelnemers leren inzien wat er zo allemaal komt kijken bij het maken van een tentoonstelling (van idee tot financiering, van inrichting tot campagne voeren). Die kennis krijgen ze mee in intensieve sessies, op excursies en vooral door het samen zelf te doen. Het eindresultaat valt dan te bezichtigen in Den Haag - bij de Mesdag Collectie. Vanaf het prille begin werk ik mee, met veel plezier en voldoening. Ik heb het dan uiteraard over communicatie en adviseer ook later, bijvoorbeeld bij het kiezen van een titel.
In cafe Hesp (mij dierbaar vanuit mijn jonge jaren bij Prad) praat ik na, met Els, over onze ervaringen van dit jaar (met een heel bijzondere expositie, in nauwe samenwerking met jonge Haagse kunstenaars). Ik hoop oprecht dat dit fenomeen nog lang ongestoord voort mag gaan. Het is een van de leukste en meest betekenisvolle educatieve projekten die ik ken. Over tien jaar hoop ik nog steeds 'voor de groep' te staan!
Meer op mijn oude site paulmertz.nl in de rubriek werk (bij dKvhT en bij het Proces)
_______________________________________________________
Jan van der Molen †
Op 11 oktober overlijdt mijn vroegere directe baas bij Prad; 91 en precies conform zijn wens. Ik heb veel aan hem te danken, onder meer op het gebied van kort en zuiver schrijven, tekst schrijven.
Daarin blonk hij uit, Wat te denken, bij voorbeeld, van zinnen als 'Het krijgt er de tijd niet om oud te worden' (versheid bij Albert Heijn), 'Op nieuwberichten kun je niet dansen' (introductie grammofoon bij Philips en het speelse 'Tjilips, tjilips, 't is van Philips')? Ook voor de collectieve melkcampagne en de M-Brigde betekende hij veel.
Jan was een bijzondere man. Dat blijkt ook bij de schitterende en aangrijpende uitvaart in Bilthoven, dank zij kinderen en kleinkinderen.
_______________________________________________________
Exit Beatrix>
Ze maakt het zelf bekend, haar afscheid van het Amsterdamse Stedelijk. Beatrix Ruf stapt op, vanwege gesignaleerde, al dan niet vermeende, belangenverstrengeling. Lang heeft haar bewind niet geduurd: amper drie jaar. Los van alle commotie moet ik ronduit bekennen dat ik niet gecharmeerd was door haar gevoerde beleid.
Het Stedelijk was vanaf mijn middelbare schooltijd niet minder dan mijn tweede huis. Ik kwam er zeker eens per twee weken. Thans is dat sporadisch. En zelden is er is dat me grijpt, me echt bezig houdt en blijft hangen. Op voorhand vind ik ook het besluit de vaste collectie te verbannen naar de kelder, de Base, een kwalijke en onbegrijpelijke zaak. Alsook een grondig gebrek aan respect voor haar NL voorgangers die het museum hebben gemaakt tot datgene wat het toen was: een voortrekker met een werkelijk fameuze collectie. Internationaal gewaardeerd. Gevoelsmatig nabij en niet zoals nu: heel afstandelijk.
_______________________________________________________
Daar in die molen....
Zelden zo heerlijk gegeten als in de Jonge Dikkert, een hoogst charmante molen aan de Amsterdamseweg in Amstelveen.
Werkelijk verrukkelijk (en inventief) eten, niet te zwaar en een uitzonderlijk vriendelijke en behulpzame bediening.
Gaan!
